Wij zijn aan het eind gekomen van onze reis door Zuidoost-Azië! Morgen vliegen we naar Melbourne om aan ons camperavontuur door Australië te beginnen. Maar natuurlijk niet voordat we jullie laten zien waar we geweest zijn in Laos.
Don Khone
Met een nieuw visum en het betalen van de gebruikelijke (?) stamping fees aan de grens hebben we Cambodja verlaten en zijn we in het uiterste zuiden van Laos begonnen op een eiland. Laos is natuurlijk omringd door land, maar de Mekong rivier is zo groot dat hier 4000 eilanden in liggen (al moet je dan wel elke drooggevallen boom meetellen). Naast het backpackgekke Don Det ligt Don Khone. Wij sliepen op dit rustige eiland met weinig toeristen. Hier hebben we een rondje gelopen langs het water, door de jungle en over halve bruggen. De dag erna zijn we fantastisch gaan kayakken, met als hoogtepunt (nog een keer) dolfijnen en de grootste waterval van Zuidoost-Azië, de Khone Phapheng watervallen.
Pakse
Met een bootje en een lokale bus met arko zijn we doorgereden naar Pakse, om vanuit daar de Wat Phou (een oude hindoeïstische tempel) en het Bolaven plateau te bezoeken. Hier is het lekker koel (25 graden) en met de regen zelfs wat koud! De watervallen worden er gelukkig niet minder mooi op. Vanuit Pakse zijn we doorgereisd naar Thakhek. Na meer dan 20 bussen, hadden we eindelijk een bus die kapotging. Dus hebben we 3 uur extra van de Laotiaanse countryside mogen genieten, om uiteindelijk 4,5 uur langer over de reis te doen.
Thakhek
Iedereen die in Thakhek komt, komt eigenlijk maar voor 1 ding: de loop. Deze 3 tot 4 daagse scootertocht brengt je door rijstvelden, karstgebergte en andere prachtige natuur. Dus met onze kleding en spullen verminderd tot 1 halve rugzak gingen we op pad! Onderweg sliepen we in simpele guesthouses en bezochten we schitterende meertjes en grotten, waaronder de Konglor grot waar een 7 km lange rivier doorheen loopt.
Vientiane
Langzaamaan reizen we verder naar het noorden. Vientiane is de hoofdstad van Laos, maar voelt met 200.000 inwoners en zonder hoogbouw nog steeds als een provinciestad. Wij zijn hier 1 nachtje gebleven, want heel veel is hier niet te zien. Op 5 mei zijn we wel bij het COPE visitors centre geweest. Tijdens de oorlog in Vietnam, is ook Laos volop gebombardeerd door de Amerikanen om toevoerroutes af te sluiten. Maar 10 tot 30% van de clusterbommen is onontploft op de grond terecht gekomen. Deze bommetjes ter grote van een sinaasappel zorgen voor veel geamputeerde ledematen bij het bewerken van het land en bij spelende kinderen. Hier hebben de mensen niet eens de vrijheid om veilig in hun eigen land te wonen.
Vang Vieng
Tussen Vientiane en Luang Prabang ligt Vang Vieng. Een dorpje wat door backpackers gevormd is tot enorm drank en drugs centrum. Gelukkig heeft de regering ingegrepen en is het nu een locatie voor veel Adventure activiteiten. Hier zijn we op eigen houtje 250 meter een grote grot in gegaan met niet meer dan een lampje op je hoofd. Daarnaast hebben we gezweet om 650 meter naar de top van een berg te klimmen, om zo een mooi uitzicht te hebben over de streek.
Luang Prabang
Na Vang Vieng zijn we doorgegaan naar Luang Prabang. Dit rustige stadje staat op de Unesco werelderfgoed lijst omdat het gespaard is tijdens de oorlogen. Hier zagen we veel oude Franse panden, veel mooie tempels en het oude koninklijke paleis. Maar vooral veel indruk maakte de Kuang Si waterval (met bijbehorende berenopvang). Niet de grootste, maar misschien wel de mooiste waterval die wij in Zuidoost-Azië hebben gezien.
Tot zover dus onze avonturen in Azië. We hebben hier genoten, maar hebben ook heel veel zin om naar Australië te gaan. Tijd om afscheid te nemen van de rijst, de tempels en de vriendelijke mensen. Maar er is nog veel in Azië dat we niet hebben gezien, dus wat ons betreft, tot ziens!